خبرهای مرتبط

جمع

آمریکا خواستار فشار شورای امنیت بر حکومت سرپرست در افغانستان شد

نمایندۀ آمریکا در سازمان ملل از شورای امنیت خواست...

بازگشت میزان هزینۀ خدمات قنسولی سفارت افغانستان در تهران در پی واکنش‌ها

دو روز پس از افزایش بی‌سابقه خدمات قنسولی سفارت...

افغانستان په اسیايي سیالیو لومړی مډال وګاټه

د چين په هانګ ژو اسیایي سیالیو کې د...

خواست دولت آلمان از شهروندانش برای خروج از افغانستان

وزارت امور خارجۀ آلمان با انتشار بیانیه‌ای ضمن ابراز...

دو رهبر پشت میز سرخ خندان / دو بیرق بر سر گور دو عسکر

طالبان برای رسیدن به صلح هر روز هم‌وطن و هم‌دین خویش را می‌کشند و دولت نیز برای رسیدن به صلح هر روز اخطار می‌دهد که اگر طالبان خشونت‌ها را کاهش ندهد، پروسه صلح به خطر مواجه می‌شود.

این کش‌وگیر حکومت و طالبان در حالی است که سران طرفین با امتیازات بالا و در آسایش تمام در پشت میزهای سرخ خندان است و این مردم بی‌پناه است که همه روزه به خاک و خون می‌غلطند. سران طالبان در قطر با عیش و عشرت زندگی می‌کنند و سران حکومت در کابل اما آنچه در این میان زیر پای طرفین خرد و خمیر می‌شود، مردمی است که نانی برای خوردن ندارد و پای برای گریز.

اراکین حکومتی فاسد مصروف خالی‌کردن منابع ملی و جیب مردم است و اراکین جنگ‌سالار طالبان در فکر کشتن و امتیاز گرفتن. این طرف با فساد بر گرده‌های مردم سوارند و آن‌ طرف با ایجاد وحشت و دهشت از مردم سواری می‌کشد. افراطیت طالبانی امنیت، اقتصاد و همه زیربناهای اجتماعی را از پای در آورده است. قتل و کشتار آنچنان زیر ساخت‌های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی این مردم را ویران کرده است که کمتر می‌توان انسانی بااخلاقی را در این کشور یافت. اثرات سوء جنگ افکاری عمومی را مخدوش کرده است و باعث شده سطح خشونت‌های خانوادگی و اجتماعی در بالاترین سطحش برسد.

در یک کلام جنگ جاری برای مردم نیست؛ بلکه برای رسانیدن سران طرفین به امتیازات بیشتر است. مردم کشته می‌دهند و سران طرفین امتیاز سیاسی و مادی می‌گیرند. مردم کشته می‌دهند و سران طرفین با پافشاری بر روند صلح به اسباب جنگ می‌کوشند. طالبان اخطار می‌دهد که اگر زندانیان‌شان آزاد نشود روند صلح به خطر مواجه می‌شود و از طرف دیگر حکومت اخطار می‌دهد که اگر طالبان خشونت‌ها را متوقف نکند صلح به خطر مواجه می‌شود.

با توجه به آنچه گفته شد و توجه به همۀ نارسایی‌های که حکوت در قسمت تأمین امنیت مردم داشت و دارد یک موضوع را نمی‌توان نادیده گرفت و آن این است که حکومت در قسمت جنگ‌افروزی پیش قدم نبوده است؛ چیزی که طالبان هیچ‌گاه آن را رعایت نکرده است. اکنون سوال این است: وقتی طالبان و حکومت اخطار می‌دهند که اگر چنان و چنین نشود، صلح به خطر می‌افتد، این خطر متوجه چه کسانی است یا چه کسانی متضرران اصلی این موضوع است؟

به صورت روشن می‌توان گفت متضرران اصلی این اخطارها مردم درمانده و بی‌پناه افغانستان است نه سران طالبان ونه هم محمد اشرف غنی؛ بنابراین جنگ جاری در افغانستان نه اخلاقی است و نه هم ریشه دینی دارد؛ بلکه آنچه باعث شعله‌ورشدن این جنگ شده امتیاز طلبی برخی از انسان‌های بی‌اخلاقی است که می‌خواهند در دریای خون مردم شنا کنند.

اشتراک گذاری

Dunia
Duniahttp://dunia.af/
روزنامه دنیا، انعکاس‌دهندۀ حقایق