علی احمد جلالی، وزیر داخلۀ پیشین افغانستان می‌گوید که تطبیق مرحله اول توافقنامهٔ صلح امریکا – طالبان با مشکلات به همراه بوده و به گفتۀ وی خروج نیروهای امریکایی از افغانستان سبب تضعیف کنترول آنان در افغانستان شده است.
بر اساس توافقنامۀ صلح امریکا-طالبان که به تاریخ ۲۹ فبروری میان نمایندگان دو طرف در قطر امضا شد، باید در جریان ۱۳۵ روز پس از امضای این سند حضور قوای امریکایی در افغانستان به مرز ۸۶۰۰ نفر کاهش می‌یافت.
مقام‌های امریکایی گفته‌اند که با خروج شماری از نظامیان آن کشور از پنج پایگاه در افغانستان اکنون حضور نظامی امریکا در آن کشور به ۸۶۰۰ نفر کاهش یافته است.
آقای جلالی در مصاحبه با صدای امریکا گفت که طالبان از این وضعیت سود برده و شاید تلاش کنند که مذاکرات را هرچه بیشتر به تعویق بیندازند.
کاهش خشونت طالبان و رهایی ۵۰۰۰ زندانی آن گروه از زندان‌های حکومت و رهایی ۱۰۰۰ اسیر حکومت از قید طالبان یکی از شرایط دیگر توافقنامۀ امریکا-طالبان برای اعتمادسازی میان حکومت افغانستان و طالبان است.
اما آقای جلالی می‌گوید که طالبان به تعهدشان مبنی بر کاهش خشونت عمل نکرده و تکمیل‌نشدن رهایی ۵۰۰۰ زندانی را بهانه می‌آورند.
حکومت افغانستان تا کنون بیش از ۴۰۰۰ زندانی طالبان را رها کرده است. طالبان ادعا دارند که تا کنون ۶۰۰ اسیر دولت را از بند رها کرده‌اند، اما مقام‌های حکومت افغانستان می‌گویند که در جمع اسیران رهاشده از قید طالبان، ۱۷۵کارمند ملکی و ۷۵ تن از نیروهای خیزش مردمی شامل‌اند.
وزیر داخلۀ پیشین افغانستان به این باور است که فضای عدم اعتماد میان حکومت افغانستان و طالبان حاکم است و این وضعیت باعث افزایش خشونت در افغانستان شده است.
حکومت افغانستان از رهایی کم و بیش ۶۰۰ زندانی طالبان که آن گروه خواستار رهایی آنانند پرهیز کرده و گفته است که آنان را به دلیل موجودیت ادعای “حق‌العبدی” رها کرده نمی‌تواند و باید نهادهای عدلی و قضایی افغانستان در مورد آنان تصمیم بگیرد.
آقای جلالی گفت که در فهرست ارایه شده از سوی طالبان برای رهایی زندانیان، خارجیان به ویژه پاکستانی‌ها وجود دارند و به گفتۀ وی طالبان برای رهایی آنان زیر فشار پاکستان قرار دارند.
به نقل از صدای امریکا، آقای جلالی افزود: “پاکستان خود را در یک موقف قوی می‌بیند. پاکستان در پروسه صلح کمک کرده تا طالبان را به مذاکره وادارد اما در نتیجۀ مذاکرات، امریکا تعهد کرده که افغانستان را ترک کند. این چیزی است که نه تنها پاکستان بلکه روسیه، چین و ایران نیز می‌خواهند.”
