سرازیرشدن سیل در ولایت پروان فاجعه انسانی آفرید. آمارها نشان میدهد که بر علاوه خسارات بسیار زیاد مالی، بیش از 214 تن کشته و زخمی و 250 تن لادرک شدهاند.
تصاویر بسیار دلخراش و تکاندهنده از این واقعهناگوار در فضای مجازی دست به دست میشود که دل هر انسانی را از جایش کنده میکند. تصاویر به دستآمده از ولایت پروان به حد ناگوار است که گاهی انسان حتی نمیتواند به آن بنگرد. صدها خانه ویران و هزاران تن بیخانمان شده است. این مردم بیپناه نه جای دارند و نه هم چیزی برای خوردن. کمکهای که تا هنوز به این ولایت گسیل شده است به نسبت گستردگی این فاجعه بسیار ناچیز است. از کسانیکه کمکهایشان را به مردم سیلزده پروان گسیل کردند جهانی سپاس. بنیادها و حسینههای که کمکهایشان را به مردم ولایت پروان فرستادهاند کار حسینی کردهاند اما همانطور که گفته شده ابعاد این فاجعه بسیار گستردهتر از کمکهای است که تاهنوز صورت گرفته است؛ از همینرو اکنون که در دهه محرم قرار داریم و حسینیان در تکایا کنارهم گیرد میآیند، انتظار میرود که نذرهای امسالشان را به مردم بیپناه پروان تخصیص بدهند تا هم باعث خوشنودی روح امام حسین شود و باعث اتحاد و همبستگی.
پیرو حسینبودن به معنای آزادهبودن و انسانبودن است و اکنون که مردم پروان در شرایط سخت قرار دارد کار هر حسینی و آزادهای کمکرسانی و دستگیری میباید باشد.
امام حسین برای احیای انسانیت برخاست و تا آخیرن نفس خونش را برای انسانیت داد. او که به قول مصطفی ملکیان قدیس قهرمان است؛ جانش را در راه انسانیت فدا کرد و فریاد جاری در تاریخ «آیا کسی است که مرا یاری کند؟» را سر داد. امام حسین این فریاد را به این منظور سر نداد که کسی در همان لحظات او را یاری برساند؛ زیرا او میدانست که تمام یارانش کشته شدهاند و از سپاهیان دشمن نیز کسی به او کمک نخواهد کرد. بنابراین او این فریاد را برای تاریخ و آیندگان سر داد. او فریاد برآورد که آیا کسی است که انسانیت را – که همانا روش امام حسین است – یاری رساند؟
اکنون پیروان امام حسین و یاوران انسانیت، برای اینکه به سیره امام حسین عمل کنند میباید به مردم سیلزده پروان کمک برسانند.

انسانیت را نباید بگذاریم بمیرد. اگر فاجعه پروان را نادیده بگیریم و از کنارش ساده بگذریم به انسانیتمان صدمه میرسد. انسانیت با عشق و مهربانبودن به همدیگر زنده میماند پس بیاییم برای زندهمان انسانیت به مردم پروان مهر بورزیم و در کنارشان باشیم.