هرچند گفت‌وگوها در قطر تا هنوز مطابق با انتظارات مردم به پیش نرفته است اما همین حالت نیز امیدهای را به میان آورده است.
مردم افغانستان از جنگ خسته شده است و تصور جنگ و داوم جنگ برای‌شان بسیار ناگوار است. از کراچی‌وان گرفته تا یک کهنه‌دوز و همه می‌گویند خدا کند صلح بیاید. شکست مذاکرات صلح برای مردم قابل پذیرش نیست. دیروز وقتی از خانه به طرف دفتر روزنامه می‌رفتم در داخل تکسی دو نفر با هم در باره کار و صلح در افغانستان گفت‌وگو می‌کردند.
این دو نفر هر دو دست‌فروش بودند و زندگی‌شان را با فروش جوراب و زیرپوش‌ها سپری می‌کردند. یکی از آن‌ها در پاسخ به سوال رفیقش گفت: خدا را شکر روزگار می‌چرخد و روزانه دوصد تا سه‌صد روپیه کار می‌کنم. خرچ روزگار می‌براید. او ادامه داد: خدا کند صلح و آرامی بیاید و اگر این وطن برای ما نشد، برای بچه‌های ما شود. او گفت: «ما خو روی خوشی را ندیدیم؛ شاید اولادای ما ببیند.»
موتروان به وسط گپ‌ها پرید و گفت: «آ ولله! من 65 سال عمر دارم و در این عمر روی آرامی را ندیدم؛ شاید صلح بیاید؛ اگر صلح بیاید و اولادهایم به آرامی برسند، آن وقت اگر بمیرم هم آرمانی ندارم.»
خوشب‌ختانه بر علاوه مردم حکومتی‌ها نیز به این باور است و صلح را در اولویت کار حکومت می‌داند. حمدالله محب، مشاور شورای امنیت در گفت‌وگو با تلویزیون 1 گفت که حکومت در صورت شکست گفت‌وگوها، آماد‌گی‌های نظامی دارد و برای هر سناریویی برنامه‌ریزی کرده‌است.
آقای محب در برنامه “مناظره کابل” گفت که صلح از طریق گفت‌وگوها در اولویت حکومت است و تمام تلاش‌ها برای موفقیت گفت‌وگوها متمرکز شده‌است.
مشاور امنیت ملی افزود که اختلاف‌ها در پیش‌برد گفت‌وگوها بر اساس فقه و مذهب حل شده است، اما در مورد طرزالعمل گفت‌وگوها که طالبان اصرار دارند مبنای آن توافق دوحه باشد، اختلاف باقی‌مانده است.
آقای محب تاکید کرد، دولت نمی‌خواهد اختلاف‌های که طالبان با خارجی‌ها دارد را در گفت‌وگوهای صلح میان‌افغانان شامل کند و نباید مبنای گفت‌وگوها توافق نامه‌ی دوحه باشد.
این مقام حکومتی در پاسخ به پرسشی که آیا ثبات سیاسی افغانستان در خطر است، گفت: “ثبات سیاسی افغانستان توسط برخی کشورها که منافع خود را در تدوام جنگ در افغانستان می‌بینند تهدید می‌شود و نیز شبکه‌ها و حلقات و عناصری در داخل کشور که از ادامه جنگ نفع می‌برند به بی‌ثباتی سیاسی دامن می‌زنند.”
آقای محب یکی از دلیل‌های تدوام جنگ و خشونت در کشور را با وجود آغاز گفت‌وگوهای حکومت با طالبان، عملی‌نشدن تعهداتی می‌داند که پاکستان به افغانستان داده‌است.
به گفته‌ی او، اسلام‌آباد به تعهدهایش در پیوند به وادارکردن طالبان به کاهش خشونت‌ها عمل نکرده و هنوز این گروه حمایت‌های نظامی و مالی دریافت می‌کند.
مشاور امنیت ملی همچنان گفت، شواهدی وجود دارد که در حدود ۵۸۰ زندانی رها شده طالب دوباره به میدان‌های نبرد برگشته‌اند.
این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که زلمی خلیل‌زاد، از رهبران سیاسی حکومت و طالبان خواسته تا بر یک توافق صلح‌آمیز به توافق برسند.
