حکومت اسلامی؛ کسی از 10 میلیون گرسنه سخن نمی‌گوید
طبق گزارش کمیسون حقوق بشر در سال 2020 روزانه 8 نفر غیر نظامی در افغانستان کشته شده است. این در حالی است که در برخی از روزها حدود 200 نظامی نیز در افغانستان کشته و زخمی می‌شوند.
چندی پیش وزارت اقتصاد افغانستان اعلام کرد که 10 میلیون نفر در افغانستان بی‌کارند و نیمی از جمعیت افغانستان نیز زیر خط فقر.
در کنار این امار تکان‌دهنده حدود چند میلیون کودک نیز روی خیابان‌ها کارهای شاقه می‌کنند و بسیاریِشان نیز روز و شب‌شان را نیز در خیابان‌ها می‌گذرانند. هزاران بیوه‌زن و زخمی نیز در فقرند و باسرنوشت بسیار مبهم و سخت، شب و روزشان را سپری می‌کنند.
میلیون‌ها مهاجر بیرونی و بی‌خان‌مان‌های داخلی نیز وجود دارد که بسیاریِشان چله‌های سرد زمستان را در زیر خیمه‌ها و مغاره‌ها بدون کمترین امکانات سپری می‌کنند اما گروهی و کسانی چسپیده‌اند به حکومت اسلامی؛ کسی نیست که از این مردم بی‌چاره و دربدر سخنی بگوید. کسی نیست که به جنگ‌سالاران بگوید؛ همه‌ی این بدبختی‌ها از نبود حکومت اسلامی نیست بلکه از اثر جنگ‌های است که به نام اسلام بر این مردم تحمیل شده است. این در حالی است که طالبان می‌گوید تا استقرار حکومت به اصطلاح اسلامی‌شان سلاح را زمین نمی‌گذارند.
حکومت اسلامی چیست؟ مگر نه این است که اسلام برای مردم عزت می‌خواهد. اسلام کمک و دستگیری می‌خواهد و پیامبرش گفته است که من برای تکمیل‌کردن مکارم اخلاق مبعوث شده‌ام. اکنون اگر این مدعیان اسلام راست می‌گویند کدام یک از کنش‌های‌شان تا هنوز اخلاقی بوده است که حالا این‌ها می‌خواهند حکومت به اصطلاح اسلامی را برپا کنند.
این مدعیان اسلام اگر راست می‌گویند چرا پندار، گفتار و رفتارشان اخلاقی نیست؟ اگر این‌ها مسلمانند چرا به فکر آرامش و عزت مردم نیستند؟
اگر حکومت به اصطلاح اسلامی را چشم بسته بپذیریم؛ مگر این نخواهد بود که حکومت اسلامی باید برای عزت مردم تلاش کند. مگر نه این است که مردم آرامش داشته باشند. مگر نه این است که دست مسلمانان به هر دری دراز نباشد.
در نتیجه این مدعیان اسلام اگر به جای سال‌ها جنگ، قتل، ویرانی، تجاوز و … برای آبادانی، رفاه، امنیت، عزت، فقززدایی، مهربانی و انسانی‌زیستن مردم کار می‌کردند؛ اکنون نه خارجیِ در این سرزمین بود و نه این همه کشته و بیوه‌زن و کودکان روی خیابان. مردم افغانستان اکنون هم می‌توانستند اسلامی زندگی کنند و هم عزت داشته باشند.
گروه‌های که دم از حکومت به اصطلاح اسلامی می‌زنند؛ چطور به فکر میلیون‌ها گرسنه و … نیستند؟ آن‌ها اگر راست می‌گویند چرا نمی‌گویند که برای این همه دربدری چه طرحی دارند؟ آیا برپایی به اصطلاح حکومت اسلامی آن‌ها اکنون ارجحیت دارد یا رسیدگی به درد میلیون‌ها مسلمانی گرسنه و بیوه‌زنانی که مجبورند برای لقمه‌نانی تن فروشی کنند؟
این چه ادعای است که نه در آن عزت است و نه اخلاق؟ اخلاق حکم می‌کند دست از کارهای که منجر به بی‌عزتی مسلمانان می‌شود برداریم و شرعیت حکم می‌کند که دست از کشتن انسان‌ها برداریم؛ پس چرا این مدعیان اسلام دست از این کارهای خلاف اسلام نمی‌کشند؟ طالبان چسپیده است به ایجاد حکومت اسلامی که چه شود؟
آیا با به حکومت‌رسیدن این گروه افغانستان گل‌وگل‌زار می‌شود؟ بیوه‌زنان عزت پیدا می‌کنند؟ میلیون‌ها کودک از روی خیابان‌ها جمع و شامل مکاتب و آرامش می‌شوند؟ برای 10 میلون بی‌کار شغل ایجاد می‌شود؟ هزاران زخمیِ بی‌دست و پای و چشم صحت‌مند می‌شوند؟ نیمی از جمعیت افغانستان که زیر خط فقر است، از این وضعیت می‌برایند؟ وقتی با حکومت به اصطلاح اسلامی طالبان وضعیت همچنان ادامه می‌یابد و کسی طرحی برای برون رفت از این وضعیت ندارد، مردم حکومت به اصطلاح اسلامی آن‌ها را به سرشان بزنند؟
این گروه اگر راست می‌گویند به جای اینکه میلیون‌ها دالر را هزینه جنگ می‌کنند؛ چرا برای فقرزدایی و عزت مردم هزینه نمی‌کنند؟
اگر هدف این گروه قدرت نیست و اسلام است به جای اینکه انرژی‌شان و میلیون‌ها دالر پول را مصرف خرید سلاح و کشتن می‌کنند چرا برای رفع مشکلات میلون‌ها مهاجر و کودک روی خیابان و هزاران زخمی هزینه نمی‌کنند. اگر این کارها را نمی‌کنند لااقل بر این مشکلات نیز نیفزایند.
