بی‌کفایتی حکومت و بی‌پناهی مردم

• نویسنده: سید نوید شجاعی

حکومت تا هنوز جنگ را از بی‌کفایتی باخته است. ولسوالی‌های پی‌هم به طالبان واگذاری شد و امرالله صالح گفت که طالب با ایجاد خط باریک پیشروی کرده است. او گفته بود که ولسوالی‌ها به گورستان طالبان تبدیل خواهد شد. اکنون خط باریک طالبان آن‌قدر کلان شده است که عملاً 4 ولایت را در اختیار دارند و بسیاری از ولایات دیگر به جز مراکزشان در تصرف طالبان است.

حکومت با بی‌کفایتی تمام ولسوالی‌ها را پی در پی از دست داد و اکنون طالبان با حمله بر کلان‌شهرها امنیت جانی و مالی را از مردم گرفته است.

سقوط سرپل، جوزجان، کندز و نیمروز اکنون بر عکس گفته‌های صالح عقبه‌های جنگی طالبان را به شدت تقویت کرده و ولایت کلیدی بلخ را عملاً در محاصره قرار داده است.

طالبان با پاهای برهنه بر ولایات کلیدی حمله می‌کنند و حکومتی‌های تا دندان مسلحه بدون کم‌ترین درگیری ولایات را به طالبان واگذار می‌کنند. خبرها از نیمروز حاکی از آن است که مرکز این ولایت بدون درگیری به طالبان واگذار شده است.

در این میان مردم بی‌پناه یا از ترس طالبان آواره شده‌اند ویا هم در کلان‌شهرهای که جنگ عملاً جریان دارد، جان و مال‌شان در جنگ می‌سوزد.

مردم گیرمانده در جنگ نه پای گریز دارند و نه هم توان ایستادگی. حکومت در بسیاری مواقع با عدم حمایت به موقع از خیزش‌های مردمی عملاً مردم را در برابر طالبان تنها می‌گذارد و طالبان نیز هرچه دل‌شان شد با این گروه‌های مردمی می‌کنند. به گونه نمونه بابر ایشچی، رئیس شورای ولایتی جوزجان پس از چندین روز مقاومت بالاخره با عدم حمایت حکومت مجبور به تسلیم شد. بابر ایشچی با برادرش باتور و 20 تن از افراد زیر امرش زمانی به طالبان تسلیم شد که هیچ امکاناتی جنگی برای مقابله با طالبان نداشتند. طالبان این دو برادر را با خود بردند و از سرنوشت‌ آن‌ها خبری نیست.

بی‌کفایتیِ رجزخوانان حکومتی باعث شد که جنگ وارد خانه‌های مردم شود و جان و مال‌شان به تاراج برود. مردمی که سال‌ها است از جان و مال برای این حکومت مایه گذاشته است اکنون عملاً در بی‌پناهی قرار دارد. حکومتی‌های بی‌کفایتی که سال‌ها است با فساد از مالیه مردم شکم چاق کرده‌اند اکنون در برابر یک گروه پابرهنه دکم‌اندیش افراطی در مانده است.

ولسوالی‌ها را به طالبان واگذار کردند و با دروغ گفتند که عقب‌نشینی تاکتیکی است. گفتند که عقبه جنگیِ طالبان باریک است و این عقبه باریک به گورستان طالبان مبدل می‌شود.

اکنون که کشورهای جهان به شهروندان‌شان اعلام می‌کنند که کابل را بنابر وضعیت خراب امنیتی ترک کنند، حاکی از آن است که جنگ به سرعت ممکن است دامن کابل را نیز بگیرد. در این میان مردم بی‌پناه افغانستان می‌ماند و جنگ‌های کوچه به کوچه که تنها وتنها مقصرش حکومت است. اگر حکومت از شروع تشدید جنگ‌ها قصور نمی‌کرد و ولسوالی‌ها را به طالبان واگذار نمی‌کرد اکنون بدون شک جنگ در کوچه و پس‌ کوچه‌های شهرها وخانه‌های مردم زبانه نمی‌کشید.