«با رهایی زندانیان طالبان موافقت می‌کنیم، مشروط بر این که جامعه جهانی موفقیت گفت‌وگوها و تأمین صلح پایدار را ضمانت کند»
روئسای کمیته‌ها تأکید کرده‌اند که مردم افغانستان سال‌هاست قربانی می‌دهند، جنگ بهای بزرگ از ما گرفته است، برای رسیدن به صلح و ثبات و پایان پدیده ویرانگر جنگ با رهایی زندانیان طالبان موافقت می‌کنیم، مشروط بر این که جامعه جهانی از موفقیت گفت‌وگوها و تأمین صلح پایدار ضمانت کند.»
شورای مصالحه ملی می‌گوید که اکثریت کمیته‌های لويۀجرگه مشورتی صلح، فیصله نموده‌اند تا چهارصد زندانی باقی‌ماندۀ طالبان رها شوند تا بهانۀ برای تعویق مذاکرات صلح وجود نداشته باشد.
جرگه مشورتی صلح روزجمعه 17 اسد با حضور بیش از ٣٤٠٠ تن در کابل آغاز شد و٥٠ کميتۀ کارى تا ظهرروز شنبه کارشان را به پايان رسانيدند.
به اساس توافق‌نامه صلح ایالات متحده امریکا و طالبان، باید قبل از آغاز مذاکرات بین‌الافغانی صلح، دولت افغانستان پنج هزار زندانی طالبان و طالبان یک هزار زندانی دولت را آزاد می‌کردند.
مقام‌های حکومت می‌گویند که دولت ۴۶۰۰ زندانی گروه طالبان را که طالبان فهرست آن را داده بود و ۳۱۷ زندانی دیگر این گروه را آزاده کرده‌اند. از سوى هم طالبان گفته‌اند که یک هزار زندانی حکومت را آزاد کرده و باید حکومت ۴۰۰ زندانی یادشده را نیز رها کند.
اما حکومت افغانستان می‌گوید که در میان ۴۰۰ زندانی یادشده، کسانی استند که محکوم به اعدام شده و تعدادی آنها متهم به جرایمی چون قتل و اختطاف می‌باشند و به این دلیل باید در این باره با جرگه مشورتی صلح مشوره شود که رئیس جمهور صلاحیت آزاد کردن این۴۰۰ زندانى را ندارد.
در خبرنامۀ دفتر مطبوعاتی شورای عالی مصالحه ملی که روز جمعه منتشر و به دسترس آژانس خبرى پژواک رسيد، آمده است که تا حوالی ساعت ١٢ ظهر روز جمعه روئسای تمامى کمیته‌ها گزارشات کاری‌شان را به داکتر عبدالله عبدالله رئیس این جرگه سپردند.
“برای رسیدن به صلح پایدار و باعزت لازم است تا طرف‌ها انعطاف لازم نشان دهند، رهایی چهارصد زندانی باقی مانده، اعلان بدون قید و شرط آتش بس، آغاز هرچه عاجل گفتگوهای بین‌الافغانی در داخل خاک افغانستان، تشکیل یک هیأت فراگیر و همه شمول ملی برای مذاکرات صلح که توانایی دفاع از ارزش‌های نزده سال پسین و دست‌آوردهای آن را داشته باشد” از مهمترین موارد پیشنهادی از سوی کمیته‌های کاری این جرگه می‌باشند.
علاوه بر آن درخبرنامه اضافه شده که “رهایی زندانیان به ضمانت بین المللی، حفظ جمهوریت، سهیم‌نمودن تمام اقشار کشور در گفتگوهای بین الافغانی، حمایت جامعه جهانی از این گفتگوها، توافقات صلح تحت نظارت و ضمانت سازمان ملل باشد” نیز از موارد ديگرپیشنهادى این کمیته‌ها مى‌باشد.
در ادامۀ خبرنامه آمده است: «روئسای کمیته‌ها تأکید کرده‌اند که مردم افغانستان سال‌هاست قربانی می‌دهند، جنگ بهای بزرگ از ما گرفته است، برای رسیدن به صلح و ثبات و پایان پدیده ویرانگر جنگ با رهایی زندانیان طالبان موافقت می‌کنیم، مشروط بر این که جامعه جهانی از موفقیت گفت‌وگوها و تأمین صلح پایدار ضمانت کند.»
دربخشى ازاين خبرنامه خاطرنشان گرديده است : «موافقه با رهایی زندانیان طالبان به معنای بخشیدن جرم‌های آنان نیست، هیچ فرد یا نهادی حق این را ندارد، اما رسیدن به صلح و ثبات در کشور اولویت ملی و ضرورت همگانی است، لذا برای تسهیل موفقیت گفت‌وگوهای صلح لازم است تا زمینۀ آغاز مذاکرات فراهم شود.»
در خبرنامه به نقل از داکتر عبدالله نوشته شده است: «مشوره‌ها و پیشنهادهای شما برای دولت افغانستان و شورای عالی مصالحۀ ملی اهمیت فراوان دارد و در مذاکرات از آنها استفادۀ اعظمی خواهیم کرد.»
به همين گونه منبع مى‌نويسد که رئیس جرگۀ بزرگ مشورتی صلح با ابراز خرسندی از ختم موفقانۀ کمیته‌های کاری گفت: «افغانستان در یک مرحلۀ حساس و تاریخی قرار دارد، از این که حساسیت شرایط را درک کرده مشوره‌های‌تان را با توجه به شرایط جاری و با درنظرداشت مصلحت کلان ملی ارایه کردید، یک موفقیت بزرگ است، هرچند شرایط دلخواه نیست، اما آنچه پیروزی ما را به صورت قطعی تضمین می‌کند، اتحاد و اتفاق ماست.»
