خبرها حاکی از آن است که برخی از کشورهای غربی در باره رهایی برخی از زندانیان طالبان ملاحظه دارد و از کشور افغانستان خواسته است طالبانی را که در قتل سربازان این کشورها دست داشته‌اند، آزاد نکند.
شورای عالی مصالحۀ ملی می‌گوید که برخی از کشورها در بارۀ رهایی شماری از زندانیان طالبان ملاحظاتی دارند و از همین‌رو روند رهایی چهارصد زندانی جنجالی طالبان با تأخیر روبه‌رو شده‌است.
فرانسه یکی از کشورهایی است که در بارۀ رهایی برخی از این زندانیان که در کشتار شهروندان این کشور در افغانستان دخیل بوده‌اند، مخالفت دارد.
خبرگزاری رویترز از زبان برخی از مقام‌های وزارت خارجه فرانسه نوشته‌است که پاریس در بارۀ رهایی این زندانیان ابراز نگرانی کرده‌است.
نخست وزیر آسترالیا نیز گفته‌است که می‌کوشد تا سرباز پیشین ارتش افغانستان که در قتل سه سرباز آسترالیایی در زندان به سر می‌برد و در میان این زندانیان طالبان است، از زندان بیرون نشود.
این برخورد دوگانه کشورهای غربی در باره آزاد‌کردن و نکردن زندانیان طالبان دقیقاً به معنای ضرب المثل یک بام و دو هوا است. وقتی هزاران طالبی که دستش به خون مردم و سربازان افغانستان آغشته است، محض برای اینکه در افغانستان صلح تأمین شود، رها شده است و می‌شود، کشوری اعتراض نمی‌کند که این گروه دستش به خون انسان‌ها آغشته است و نباید رها شود اما وقتی موضوع سربازان کشته‌شده کشورهای غربی به میان می‌آید، اعتراض می‌کنند. این برخورد دوگانه به این معنا است که سربازان غربی انسان بودند و سربازان افغانستان و مردم افغانستان نه.
ریشه اصطلاح یک بام و دو هوا در ادبیات سیاسی زمانی کاربرد پیدا می‌کند که تبعیض و بی‌عدالتی در قضاوت‌های سیاسی بین دو گروه انجام گیرد.
زمانی که در شرایط یکسان، ولی برای افراد متفاوت مجموعه متفاوتی از اصول یا قوانین اعمال می‌گردد. چنین عملکردی بر خلاف اصول اولیه عدالت شناخته می‌شود.
مانند مقوله حقوق بشر و نقض آن توسط دو نهاد و گروه مختلف اما قضاوت های ناعادلانه در خصوص مرتکبین آنها (یکی را تایید و دیگری را محکوم می‌کنند) صورت می‌گیرد. این اصطلاح زمانی کاربر سیاسی پیدا می‌کند که تروریسم به خوب و بد تقسیم شود. در موضوع افغانستان به این معنا است که ترورستانی که مردم افغانستان و سربازان‌شان را کشته‌اند خوبند و اشکالی ندارد اگر آزاد شوند و اما آن عده از ترورستانی که سربازنی غربی را کشته‌اند بدند و نباید آزاد شوند.
