رئیس جمهور غنی باز هم گفته است که در مذاکرات با طالبان قانون اساسی خط سرخ است. او در گفتگوی که با اعضای هیئت مذاکره‌کننده حکومت با طالبان داشت، گفت: نظام جمهوری نقطه قوت این کشور است و قانون اساسی نیز خط سرخ.
البته این اولین خط سرخی نیست که رئیس جمهور غنی تعیین می‌کند بلکه او قبلاً نیز از این خط‌ها رسم کرده بود اما هیچ‌گاه به آن‌ها پای‌بند نماند. این سخنان رئیس جمهور غنی در حالی است که مردم نیز خواهان نظام جمهوری و حفظ قانون اساسی کنونی است. برای مردم این سرزمین غم‌کشیده نظام جمهوریت، به عنوان نظام آشتی و کثرت‌گرایی و دوستانه‌زیستن و آزادانه‌زیستن شناخته شده است. این وعده‌ها و تعیین خط سرخ‌ها برای مردم خوشایند به نظر می‌رسد اما پس از آنکه غنی چندین بار خطوط سرخش را شکست، اکنون مردم باز هم با کدام منطق و حافظه تاریخی به سخنان و خطوط سرخ او باور کنند.
دور نمی‌رویم؛ پارسال در ماه میزان بود که سروصدای رهایی انس حقانی بلند شد. مردم در فضاهای مجازی خواهان اعدام او بودند. رئیس جمهور نیز رهایی انس حقانی را خط سرخ خود عنوان کرد اما دیری نگذشت که در روز سه شنبه (21 عقرب) رئیس جمهور در یک نشست خبری گفت: «حاجی ملا خان فرزند والی خان، عبدالرشید فرزند محمد و انس (حقانی) فرزند جلال‌الدین را که در زندان بگرام بودند به گونه مشروط رها می‌کنیم.» به سخن او، این تصمیم دشوار را در مشورت با شرکای بین‌المللی به ویژه ایالات متحده امریکا گرفته است.
اکنون سخن این است که اگر شرکای بین‌المللی در این موارد صاحب اختیار است اول با آن‌ها مشورت بکن و سپس موضع بگیر؛ زیرا انسان عاقل وقتی صلاحیت در انجام کاری را ندارد با سخن‌گفتن نسنجیده خودش را رسوا نمی‌کند. گفته‌اند که زبان خردمند در پس دل او است و دلِ بی‌خرد در پس زبان او. بزرگان نیز سفارش کرده‌اند که فکر کن بعد سخن بگو تا از لغزش‌ها در امان باشی.
رئیس جمهور غنی در مسئله انس حقانی پس از حدود یک ماه خط سرخش را زرد کرد و به گفته خودش بر اساس خواست‌های شرکای بین‌المللی‌اش او را رها کرد. البته او از وقت که رئیس جمهور است بارها خطوط سرخی ترسیم کرده است اما ما در این نوشته به صورت مشت، نمونه خروار از مسئله انس حقانی یاد کردیم. از آنچه غنی در گذشته انجام داده است و بارها و بارها سخنانش را نقض کرده است چنین بر می‌آید که قانون اساسیِ سرخ اکنون، روزی در پیش او زرد خواهد شد.
