نیویارک تایمز به تازگی گزارشی منتشر کرده است که حاکی از چندین حمله راکتی به پایگاه‌های نیرو‌های امریکایی در جنوب افغانستان در چند هفته گذشته است. به گزارش نیویارک تایمز این حملات به پایگاه‌های (بسشین و دوایر) در هلمند جنوبی هلمند صورت گرفته است.
خبرگزاری صدای افغان به نقل از نیویارک تایمز حداقل ده راکت به پایگاه بسشین و چندین راکت دیگر به پایگاه دوایر پرتاب شده است. این راکت‌ها البته هیچ گونه تلفاتی از نیرو‌های امریکایی نداشته است. به همین دلیل نیز دولت آمریکا در این رابطه سکوت اختیار کرده است و گزارش نیویارک تایمز نیز از زبان مقام‌های نظامی امریکایی بدون ذکر نام است. این حملات به صورت آشکار نقض توافق صلح میان امریکا و طالبان است که در فبروری ۲۰۲۰ به امضا رسیده بود.
اما دولت امریکا با عدم واکنش به این حملات تلاش کرده تا توافق لرزان میان خود و گروه طالبان را حفظ کند. البته طالبان نیز در این رابطه واکنش نشان نداد و مسئولیت این حملات را برعهده نگرفتند. یک مقام محلی طالبان در منطقه به نیویارک تایمز گفته است که به احتمال زیاد این حملات از سوی گروهی از طالبان صورت گرفته که مخالف توافق صلح این گروه با آمریکا استند.
تنها مخالفان صلح با امریکا نیستند که از هر شیوه‌ای برای شکستن این توافق و درگیر شدن دوباره طالبان و نیرو‌های امریکایی تلاش می‌کنند، تعدادی از کشور‌های همسایه به خصوص سازمان‌های اطلاعاتی این کشور‌ها و همچنین گروه‌های تروریستی حاضر در افغانستان نیز می‌توانند پشت این حملات راکتی قرار بگیرند.
در میان گروه طالبان مخالفانی با توافق صلح با امریکا وجود دارند که معتقدند توافق با امریکا و وفادار ماندن به این توافق، جایگاه ارزشی این گروه را در میان توده‌های مردم کاهش داده است. زیرا به باور آنان این گروه که برای رشد اسلام در جهان مبارزه می‌کند، با نظام کفری که در ۱۹ سال گذشته مردم افغانستان را به کام مرگ کشانده است، همراهی کرده‌اند. اما رهبری طالبان تلاش کرده است تا این توافق را به نحوی پیروزی طالبان در جنگ علیه ناتو نشان دهد.
حتی پیام نخست رهبر طالبان پس از امضای توافق صلح چنین نشان می‌داد که گویا این افراد پیروز میدان شده‌اند و توافق‌نامه به شکلی سند تسلیم شدن ناتو است. با این حال حملات به نیرو‌های ناتو در افغانستان به اندازه کافی کاهش یافته است. اما در این میان جریان‌های اثرگذار بر طالبان‌اند که نه تنها با توافق‌نامه صلح این گروه با آمریکا مخالفند بلکه در تلاشند، تا درگیری در افغانستان را بیش از پیش گسترش بدهند. شبکه‌های اطلاعاتی کشور‌های همسایه با افغانستان مهم‌ترین جریان تداوم‌بخش جنگ در افغانستان‌اند.
به طور مثال، سازمان استخبارات پاکستان دشمن قسم‌خورده دولت هند است. آنان بر این باورند که فاصله‌گیری دولت افغانستان از پاکستان به دستور هند صورت می‌گیرد. به همین دلیل گروه‌های تروریستی را در افغانستان حمایت می‌کنند تا در نیابت پاکستان به منافع هند در افغانستان ضربه بزنند و اگر میسر شد به صورت مستقیم با دولت هند در مناطق کشمیر بجنگند.
این شواهد به خوبی نشان می‌دهد که با وجود تعهد طالبان بر توافق صلح و عدم تعرض این گروه به نیرو‌های امریکایی، باز هم جریان‌های داخلی و خارجی وجود دارند که نمی‌خواهند توافق صلح پا برجا بماند. هرچند گروه طالبان این گزارش‌ها را رد می‌کند. اما در واقع نام‌های مختلف جریان‌های جهادی در افغانستان یک چهره دارند و آن هم چهره طالبان است.
