یک مرکز تحقیقاتی در امریکا اعلام کرد که از 2001 تا نوامبر سال ۲۰۱۹ میلادی بیش از ۱۵۷ هزار نفر بر اثر جنگ در افغانستان کشته شده‌اند.
مرکز تحقیقاتی «انیستیتوت واتسن» اعلام کرده است که در این مدت، 43 هزار غیرنظامی، 64 هزار نظامی و 42 هزار نفر از طالبان کشته شدند.
دولت افغانستان و طالبان هنوز واکنشی به این گزارش نشان نداده‌اند اما پیش از این سازمان ملل تنها شمار تلفات غیرنظامیان افغان در 10 سال گذشته را بیش از 100 هزار کشته و زخمی اعلام کرده بود.
«اشرف غنی» رئیس جمهور افغانستان نیز دلو سال 1397 اعلام کرد که از زمان آغاز به کار حکومت وحدت ملی در تاریخ 22 جدیِ 1393 تا آن زمان تنها 45 هزار نیروی امنیتی افغانستان بر اثر درگیری‌ها کشته شدند.
این گزارش در حالی منتشر شده که مذاکرات دولت افغانستان و طالبان برای پایان جنگ آغاز شده است اما درگیری‌ها همچنان ادامه دارد و طالبان همچنان به جنگ‌افروزی‌شان ادامه می‌دهند.
به گزارش رسانه‌ها طالبان پیش از روز یک‌شنبه (23 سنبله) در 20 ولایت حملات تهاجمی داشته‌اند در حالی که نیروهای دولتی در حالت دفاعی بودند. در نتیجه حملات طالبان 15 نیروی امنیتی کشته و 13 تن دیگر زخمی شدند. حمله روز شنبه طالبان بر ولسوالی تگاب هفت کشته و هفت زخمی را در پی داشت. حمله طالبان روز یک‌شنبه، بر پاسگاهی در ولسوالی شیرزاد ولایت ننگرهار شش کشته در پی داشت. حمله طالبان بر پاسگاه‌های نیروهای مردمی در شهر پل علم ولایت لوگر چهار کشته و چندین تن زخمی در پی داشت. طالبان در قندهار پنج پولیس را کشتند و در جوزجان دو سرباز را زخمی کردند. این حملات در حالی است که انفجارهای ماین‌های کنار جاده نیز در شهرها افزایش یافته است.
با آنچه گفته شد سوال این است که چرا طالبان دست از خون‌ریزی بر نمی‌دارند؟ چرا این گروه این‌قدر به خون‌ریختن علاقه‌مند است. چرا طالبان به خواست مردم افغانستان و جهان – که همانا آتش‌بس است -تمکین نمی‌کنند. طالبان با اصرار بر جنگ و خون‌ریزی می‌خواهند چه چیزی را به دست بیاورند؟
افغانستان در 19 سال گذشته بیش از 157 هزار کشته داشته است. بدون شک تمام این کشته‌ها مسلمان بودند و بی‌گناه کشته شده‌اند. ریختن خون مسلمان چه لذتی دارد که عاملان جنگ، پس حدود 200 هزار کشته هنوز هم سیر نشده‌اند؟
اکنون که به فضل خدا گفت‌وگوها میان طرفین برقرار شده است لازم است که از خون‌ریزی‌ها جلوگیری شود و گفت‌گوها نیز در فضای آرام و بدون تنش نتایج بهتری را به وجود بیاورد. مذاکراتی می‌تواند موفقانه باشد که اصل خون‌سردی و آرامش در آن رعایت شود. فضای ملتهب تصمیم‌گیری‌های ملتهب را در پی خواهد داشت.
