به شدیدترین الفاظ تقبیح می‌کنیم. کار دشمنان افغانستان است. تحقیق می‌کنیم. در بیست سال گذشته جملات مزبور پُرکاربردترین جملاتی است که دولت‌مردان آن‌ها را به کار برده است. در هر انفجاری، در هر انتحار و در هر تهاجم مسلحانه‌ای؛ در یک کلام در هر جنایتی که در این سرزمین رخ داده است؛ دولت‌مردان از اولین کسانی بوده‌اند که با بی‌شرمی تمام گفته‌اند: «تقبیح می‌کنیم. کار دشمنان است و تحقیق می‌کنیم.» با این حال چون تعداد رخدادهای انتحاری، انفجاری و جنایات، صدها مرتبه بیشتر از تعداد سخنرانی‌های دولت‌مردان است؛ تقبیح و تحقیق از بیشترین جملاتی است که حکومتی‌های افغانستانی آن‌ها را استفاده کرده است. به عبارت دیگر اگر کل سخنان دولت‌مردان را 40 ساعت فرض کنیم؛ به احتمال زیاد 30 ساعت از سخنان آن‌ها تحقیق، تقبیح و مراتب تسلیت … خواهد بود. دولت‌مردان تا کنون جز این هیچ سخنی برای مردم افغانستان نداشته است.
دولت‌مردان در این سرزمین تنها توانسته‌اند مراتب تسلیت‌شان را به بازماندگان قربانیان و مردم افغانستان اظهار بدارند و بس. اینان هیچ‌گاه برای دفع جنایات و جلوگیری از این همه بیداد و جاری‌شدن جوی‌های خون اقدام اصولی و مدونی انجام نداده‌اند و هیچ‌گاه هم از مردم به علت کم‌کاری و غفلت در انجام مسئولیت‌های‌شان عذر نخواسته‌اند. اکنون رسم براین شده است که حکومتی‌ها برای تسلیت‌نوشتن در صفحه‌های مجازی‌شان در رقابت‌اند و تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا در نوشتن تسلیت از دیگری سبقت بگیرند. تعدادی هم مترصد می‌نشینند که کی‌ها تسلیت گفته و کی‌ها تسلیت نگفته. دولت‌مردان با تسلیت‌گفتن خویشتن را تبرئه می‌کنند و عده‌ای هم خوشند که فلان مقامات حکومتی برای‌شان تسلیت گفته اما آیا این تسلیت‌گفتن‌ها و تحقیق‌کردن‌ها می‌تواند قربانیان را زنده کند؟ و آیا مسئولیت حکومت و دولت‌مردان تسلیت‌گفتن و تحقیق‌کردن است یا تأمین امنیت مردم. تحقیق‌کردن، پس از آنکه ده‌ها نفر به خاک و خون غلطید، چه دردی را دوا می‌کند. اگر حکومت خود را در درد و غم مردم شریک می‌داند؛ صادقانه برای جلوگیری از انتحار و انفجار و … اقدام کند و جلو واقعه را پیش از وقوعش بگیرد نه اینکه با گردن‌های کج بنشینند و مراتب تسلیت مفت‌شان را به مردم بگویند. به گفته سعدی گلۀ ما را گِله از گرگ نیست؛ این همه بیداد شبان می‌کند؛ بنابراین رخدادهای ناگوار در افغانستان یا از بی‌کفایتی حکومت است و یا از ضعفش. تسلیت‌گفتن و تحقیقاتی که تا هنوز هیچ کمکی برای امنیت مردم نکرده است؛ از عبث‌ترین کارهای است که حکومت با علم‌کردن آن از اقدامات مسئولانه قبل از رخداد، شانه خالی می‌کنند. پیش از وقوع یک رخداد تحقیق کیند و جلو وقوع آن را بگیرد؛ تحقیق پس رخداد تا هنوز نه به کار حکومت آمده است و نه هم چیزی از آلام مردم را کاسته است.
