نویسنده: بی بی زهره هاشمی
مقام‌های امنیتی گفته‌اند که در اثر انفجار ماین مقناطیسی در شهر کابل، دو نفر کشته شد.
این انفجار حوالی ساعت ۸:۰۰ صبح روز یکشنبه ۱۳ دسمبر (۲۳ قوس) در منطقۀ “هوتل پروان” از مربوطات حوزۀ پانزدهم امنیتی شهر کابل اتفاق افتاده است.
تبصره یک: انفجار ماین‌های مقناطیسی و موشک خوردن کابل از آن دسته اعمال وحشت‌ناکی است بارها تکرار شده است و حکومت نیز تا اکنون موفق به جلوگیریِ آن نشده است. حوادث وحشت‌ناک تکرار می‌شوند و تکرار اما مسئولان می‌گویند که از ما نفس مسیحای و معجزه نخواهید. این در حالی است که انفجار ماین‌های چسبکی و موشک خوردن کابل نه معجزه می‌خواهد و نه هم نفس مسیحای. تنها لازم است که از گذشته پند بگیریم. اگر این رخدادها در افغانستان بی‌سابقه می‌بود و مسئولان نیز با چنین رخدادهای از قبل آشنایی نمی‌داشتند و مردم هم خواهان متوقف‌کردن آنی چنین حملاتی می‌شدند؛ مسئولان حق داشتند که بگویند ما با یک مسئله کاملاً جدید مواجه‌ایم و برای حل آن نیاز به زمان داریم و از ما معجزه نخواهید اما وقتی چنین حملاتی به صورت مکرر اتفاق می‌افتد، مسئولان نباید جواب سربالا به مردم بدهند.
به گفته فردوس فرامرز، سخنگوی پولیس کابل، یک موتر نوع لندکروزر، هدف ماین مقناطیسی قرار گرفته است که در نتیجۀ آن دو نفر دیگر زخمی شدند. آقای فرامرز بدون ارایه معلومات در باره هویت این افراد گفت که مجروحین این رویداد به شفاخانه منتقل شده‌اند. هرچند پولیس در این باره جزییات بیشتر نداد، اما گفته می‌شود که این موتر مربوط یکی از اعضای ولسی جرگهٔ افغانستان بوده است.
این در حالی است که دو روز پیش ۱۰ راکت در مربوطات حوزۀ پانزدهم و نهم امنیتی شهر کابل نیز فرود آمدند که در اثر آن، یک تن کشته و دو تن دیگر زخمی شده‌اند.
وزارت داخلۀ افغانستان گفت که این راکت‌ها از ساحۀ “لب‌جر” با استفاده از یک موتر نوع “سراچه” بر ساحات مسکونی شلیک شده است.
تبصره دوم: ما از مسئولان توقع معجزه نداریم بلکه تنها از آن‌ها می‌خواهیم که وظایف‌شان را درست انجام بدهند و در صدد یافتن ریشه‌های چنین جنایاتی باشند. بسیاری از کشورها با معجزه به امنیت نرسیده‌اند بلکه از اثر دریات مسئولان و سنجش برنامه‌های امنیتی علمی به امنیت رسیده‌اند. مشاوران متبحر و دانشمند توانسته‌اند آن کشورها را از بزرگترین خطرات امن نگهدارند. من نمی‌دانم این همه معاش‌خور و مشاوران امنیتی در افغانستان چه می‌کنند که حتی قادر نیستند تنها امنیت کابل را تأمین کنند. چرا طرح امنیتی مدون و قابل تطبیق وجود ندارد؟ چرا مراکز مطالعاتی در قسمت امنیتی وجود ندارد؟ بدون شک حکومتی که تنها مشاوران معاش‌خور و امتیازبگیر در نبود مراکز تحقیقاتی و افراد دانشمند داشته باشند؛ قادر به امنیت خودشان نخواهد بود چه برسد که امنیت کابل و افغانستان را بگیرند. کسانی که در پاسخ انتقادات مردم می‌گویند که از من معجزه نخواهید؛ باید بداند که اگر مسئله امنیت در افغانستان از قید حدس و گمان‌ها کشیده شود و به صورت علمی بررسی شود معجزه هم رخ خواهد داد؛ در غیر آن با دوام وضعیت کنونی تا زمان‌های بسیار طولانی امنیت در افغانستان تأمین نخواهد شد.
