حکومت چندی پیش وقتی نتوانست عطا محمد نور را در راستای خواست‌های خویش بچرخاند؛ عثمانی را برکنار کرد. چندی پس از آن عبدالهادی ارغندی‌وال را برکنار کرد. این در حالی است که هردوی این افراد از پارلمان رأی اعتماد گرفته بودند.
چند روز است که رسانه‌ها می‌گویند که حنیف اتمر، وزیر خارجه نیز برکنار می‌شود. به گفته رسانه‌ها حنیف اتمر از آنجای که نتوانسته است اجماع منطقه‌یی را برای حمایت از حکومت در روند صلح به دست بیاورد از سمتش برکنار می‌شود.
در این وضعیت بسیار شکننده که فاصله مردم و حکومت بنابر ناامنی‌ها، بی‌کاری و فقر زیاد شده است؛ حکومت تنها به این مصروفیت‌های شخصی اکتفا نکرده بلکه در قضیه بهسود؛ بار دیگر خودش را غرق در فضای بی‌اعتمادی کرد.
لشکر کشی حکومت بر بهسود و کشته‌شدن چندین نفر ملکی چنان بر طبل بی‌اعتمادی میان بخش بزرگی از مردم افغانستان و حکومت کوبید که ترمیمش کار مشکلی است.
از طرف دیگر اجمل احمدی را همچنان به عنوان سرپرست بانک ملی افغانستان نگه داشته است. اصرار حکومت به باقی‌ماندن احمدی بر سمتش در حالی است که صفحه‌های فضای مجازی، به طور کل نارضایتی مردم را از داشتن چنین سمتی به او و کارکردهایش نشان می‌دهد.
تقابل با پارلمان از همان روزهای اول که قرار بود رئیس پارلمان انتخاب شود از کارکردهای دیگری حکومت است که فاصله میان خود و مردم را افزایش داد.
حمایت حکومت از اصولی باعث شد که مردم رئیس حکومت را بیش از پیش قوم‌پرست و تمامیت‌خواه تصور کنند. این در حالی است که مرددم انتظار داشتند، رئیس‌جمهور نباید خودش را در موضوعات قومی دخیل کند.
حکومت برعلاوه که تا هنوز نتوانسته است اعتماد مردم را در داخل به دست بیاورد؛ اعتماد و حمایت کشورهای منطقه و حامیانی بین‌المللی‌اش را نیز از دست داده است.
اکنون غیر از هند هیچ یک از کشورهای منطقه حکومت غنی را حمایت نمی‌کند. به عبارتی حکومت غنی نه حمایت امریکا را با خود دارد و نه حمایت روسیه را. در یک ضرب‌المثل محلی وضعیت حکومت چنان است که «هم از خیرات مانده است و هم از پای مزار»
تصفیه‌کاری‌های شخصی حکومت در حالی است که طالبان با خیال راحت در کشورهای منطقه مانور می‌دهند و مانند یک حکومت مشروع با سایر کشورها سخن می‌گوید. طالبان به کشورهای منطقه سفر می‌کند و به جای حکومت کابل در باره پروژه‌های توسعه‌یی صحبت می‌کنند. طالبان در این روزها جای کابل فعالیت می‌کنند و در باره حل مشکلات مهاجران افغانستان با کشورها گفت‌وگو می‌کنند. این نمایش طالبان در حالی است که چندی پیش همۀ کشورها با اتفاق نظر آن‌ها را تروریست می‌خواندند.
