نویسنده: سید نوید شجاعی
الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم؛ حکومت با کفر باقی می‌ماند ولی با ظلم هرگز. طالبان در زمان حکومت‌شان با بی‌رحمی تمام حکم‌رانی می‌کردند.
این گروه بر علاوه اینکه دست به قتل عام‌های گسترده می‌زدند با سخت‌گیری در امور دینی، حقوق بشری بر همه‌ی شهروندان افغانستان ستم‌های زیادی را روا داشتند. در دوران حکومت طالبان؛ مردم به غیر از کشتار، قساوت و ویرانی چیزی مثبتی از این گروه ندیدند. اکنون نیز وقتی نام طالب به گوش می‌رسد، آنچه در ذهن هر انسانی تجسم می‌شود، چهره‌های خشن و قاتلانی است که نه منطقی دارند و نه ترحمی. چهره طالبان در ذهن مردم، وحشیانی است که به هیچ اصول انسانی و اخلاقی پای‌بند نیستند و به جز انسان‌کشی، نفرت پراکنی، تعصب مذهبی و قومی و افراطیت وظیفه دیگری ندارند.
مردم به شدت از طالبان می‌ترسند؛ کسی به این گروه احترام ندارد و اگر کسی در برابر این گروه تمکین می‌کند از ترس است نه احترام. با ورود طالبان در ولسوالی‌ها و برخی شهر‌ها هرچند به گفته خود طالبان هیچ درگیری صورت نگرفت اما مردم خانه‌های‌شان را ترک کردند و به شهرهای تحت حاکمیت حکومت پناه بردند. این در حالی است که اگر مردم از از این گروه نمی‌ترسیدند، وقتی جنگی رخ نداده بود می‌بایست در خانه‌های‌شان می‌ماندند نه اینکه فرار می‌کردند. مشت نمونه خروار؛ وقتی ولسوالی‌های سیغان و کهمرد ولایت بامیان به دست طالبان افتاد بسیاری از مردم بامیان از ترس این گروه به کوه‌ها و … پناه بردند.
این داستان تنها در ولایت بامیان خلاصه نمی‌شود بلکه آواره‌شدن صد‌ها هزار تن از سایر ولایاتی که طالبان به دست آورده‌اند حاکی از این است که مردم از خشونت این گروه می‌ترسد و طالبان در ذهن مردم به عنوان یک گروه به شدت خشن افراطی تلقی می‌شود. این تصور مردم بدون شک متأثر از عملکردهای به شدت خشن طالبان ناشی می‌شود.
اخیراً نیز با ورود طالبان به کلان‌شهرها و به خصوص هرات، مردم هرات با فریادهای الله اکبر در برابر این گروه ایستادند و انزجارشان را نسبت به این گروه ابراز کردند. مردم هرات با سردادن الله اکبر به طالبان گفتند که ما مردم مسلمانیم و تنها تسلیم خدای بزرگ هستیم نه گروه‌های افراطی چون شما.
مردم هرات خداوند را اکنون در برابر طالبان قرار داده است و می‌گویند که به حکم خدای بزرگ در برابر شما می‌ایستیم. این وضعیت در حالی است که اگر طالبان پس از بیست سال و آغاز گفت‌وگوهای صلح چهره نرم‌تری از خودشان نشان می‌دادند، هرگز با این مخالفت‌های گسترده مواجه نمی‌شدند. در نتیجه چنانچه در مقدمه نیز گفته شد حکومت با کفر باقی می‌ماند ولی با ظلم هرگز. ظلم طالبان باعث مخالفت مردم با این گروه است نه اسلام‌خواهیِ این گروه.
