عفو بین‌الملل با انتشار اعلامیه تازه‌ای از امارت اسلامی خواسته که دختران را در افغانستان به ادامه تحصیل‌شان اجازه بدهد.
امروز ۲۶-مین روزی است که مکاتب پسرانه در افغانستان بازگشایی شده اما امارت اسلامی اجازه حضور دختران از صنف ششم را نداده است.
ممانعت از تحصیل دختران در افغانستان واکنش‌های جهانی را در پی داشته است و تبدیل به یک مانع عمده تقاضای به رسمیت شناخته شدن توسط کشورها شده است.
امارت اسلامی تأکید کرده که قبل از بازگشت دختران، در حال تهیه دستورالعملی است که یک محیط یادگیری امن که به گفته طالبان اسلامی باشد، برای آن‌ها ایجاد می‌نماید.
با این حال، در بیش از ۲۰ مصاحبه جدید، دانش‌آموزان، معلمان و مدیران مکاتب به عفو بین‌الملل گفتند که ارعاب و آزار و اذیت امارت اسلامی باعث می‌شود که میزان حضور در مکتب در همه سطوح، به ویژه برای دختران پایین باشد.
اگنس کال مارد، دبیرکل عفو بین‌المللی می‌گوید در حال حاضر دختران در افغانستان از بازگشت به مکتب منع شده‌اند. در سراسر کشور، حقوق و خواسته‌های یک نسل کامل از دختران نادیده گرفته شده و سرکوب می‌شود.
او افزود که حق تحصیل یک حق اساسی انسانی است که امارت اسلامی-به عنوان مسئولانی که عملاً اداره‌کننده کشوراند، موظف به رعایت آن هستند، «سیاست‌هایی که در حال حاضر توسط امارت اسلامی دنبال می‌شود، تبعیض‌آمیز، ناعادلانه و ناقض قوانین بین‌المللی است.» ES
او تاکید کرد که «امارت اسلامی باید فوراً تمام مکاتب متوسطه را به روی دختران باز کند، همه آزارها، تهدیدها و حملات علیه معلمان و دانش‌آموزان را متوقف کرده و هرگونه استفاده نظامی از مکاتب در افغانستان را متوقف کند.»
عفو بین‌الملل همچنین از جامعه بین‌المللی خواسته که از طریق سازمان‌هایی مانند سازمان ملل متحد یا سازمان‌های غیردولتی از بودجه مناسب برای بخش آموزش افغانستان اطمینان حاصل کنند تا مکاتب بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند. عدم انجام این کار به طور بالقوه می تواند میلیون‌ها دانش‌آموز افغان را از حق تحصیل محروم کند.
آموزش جرم نیست!
به گفته این نهاد بین‌المللی مدافع حقوق بشر، تا به امروز-در حالی که برخی از مکاتب متوسطه به دختران اجازه بازگشت داده‌اند، از جمله در شهر کابل و در ولایاتی مانند قندز، بلخ و سرپل-اکثریت قریب به اتفاق مکاتب متوسطه در سراسر افغانستان برای دختران بسته است.
اسما (نام تغییر داده شده)، دانش‌آموز ۱۴ ساله در کابل، به عفو بین‌الملل گفت: «این‌که می‌توانم به مکتب بروم یا نه؟ بزرگ‌ترین نگرانی من است. می‌خواهم همه چیز را یاد بگیرم، از ساده‌ترین تا سخت‌ترین موضوعات را. می‌خواهم یک فضانورد باشم، یا مهندس یا معمار… این رویای من است… آموزش جرم نیست. اگر امارت اسلامی اعلام کنند که تحصیل یک جرم است، ما این جنایت را مرتکب می‌شویم. ما تسلیم نمی‌شویم.»
مریم (نام تغییر داده شده)، یک دانش آموز ۱۷ ساله در بدخشان، نیز به این نها گفته که «وقتی برای اولین بار شنیدم که لیسه‌ها را تعطیل می‌کنند، احساس کردم ما به جای جلو به عقب عقب می‌رویم. ما آرزوهای زیادی داشتیم، اما اکنون آن‌ها از بین رفته‌اند. می‌خواهم طب بخوانم و داکتر شوم. آماده‌گی شرکت در کانکور دانشگاه را داشتم. احساس می‌کنم در حال حاضر فلج شده‌ام. نمی‌توانم به آینده فکر کنم.»
تعدادی از دانش‌آموزان دختر نیز گفتند انگیزه خود را برای تحصیل از دست داده اند زیرا به نظر می‌رسد امارت اسلامی به آن‌ها اجازه می‌دهد تنها در چند زمینه خاص مانند آموزش یا مراقبت‌های صحی ویژه زنان کار کنند.
کاهش حاضری در کلاس‌های درس
در همین حال، معلمان، دانش‌آموزان و فعالان سراسر افغانستان به عفو بین‌الملل گفتند که میزان حضور در مکاتب ابتدایی در بسیاری از زمینه‌ها، به ویژه دختران، به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. بسیاری از خانواده‌ها هم‌چنان از امارت اسلامی می‌ترسند و برای فرستادن فرزندان خود به مکتب بسیار پریشان هستند.
زینت (نام تغییر داده شده)، معلم در ولایت سمنگان، گفت: «هیچ اعتمادی در جامعه وجود ندارد… والدین فکر می‌کنند اگر دختران خود را به مکتب بفرستند، ممکن است توسط امارت اسلامی مورد ضرب و شتم قرار بگیرند.»
از طرف دیگر، وضعیت سخت اقتصادی بسیاری از خانواده‌ها را مجبور کرده که فرزندان خود را از مکتب بیرون کرده و به سر کار بفرستند.
میلیون‌ها نفر در افغانستان در جریان درگیری‌ها و پس از تسلط امارت اسلامی بر این کشور آواره شده‌اند و بسیاری از کودکان آواره از آموزش محروم شده‌اند.
مصاحبه شوندگان همچنین می‌گویند غیبت‌های گسترده‌ای در میان معلمان وجود دارد که عمدتاً به دلیل عدم پرداخت حقوق امارت اسلامی است. این باعث شده است که بسیاری از مکاتب ابتدایی یا با ظرفیت کم کار کنند یا به طور کامل تعطیل شوند.
گزارش از بی‌بی‌سی
