روزنامه دنیا: خشکسالی شمار زیادی از مردم زراعت‌پیشۀ افغانستان را در روستاها با مشکلات شدید مواجه کرده است. آنان حتی برای به دست آوردن آب آشامیدنی باید مسیرهای طولانی را بپیمایند.
به گزارش دویچه‌وله، حاجی ولی جان 66 ساله یکی از افرادی است که با معضل خشکسالی دست و پنجه نرم کرده و از نبود و یا کمبود آب رنج می‌برد. وی بشکه‌های پلاستیکی آب را آورده تا از منبع آب که در مجاورت آنان در قریه کمر کلاغ است با شماری زیادی از ساکنان دیگر این منطقه استفاده کند.
وقتی بالاخره نوبت به او رسید، یک بشکه را پر کرد و سپس بشکه دومی را. جریان آب نل کم‌تر می‌شد. او بشکه دیگری را آورد، ولی قبل از این که بشکه سومی پر شود، جریان آب متوقف شد. این چاه برای یک روز همین قدر آب داشت.
خشکسالی در افغانستان که بدترین خشکسالی در دهه‌های اخیر است و با تغییرات آب و هوایی نیز تشدید شده، اکنون وارد دومین سال شده است. خشکسالی ۲۵ ولایت از ۳۴ ولایت را متاثر کرده است و در سال جاری پیش‌بینی شده که حاصلات گندم ۲۰ درصد نسبت به یک سال قبل کاهش داشته باشد.
در کنار جنگ، خشکسالی سبب شده است تا بیش از۷۰۰ هزار نفر از خانه‌های‌شان بی‌جا شوند و شروع زمستان احتمال وقوع فاجعه را افزایش داده است.
دفتر برنامه غذا و زراعت سازمان ملل در افغانستان روز سه‌شنبه در یک توییت نوشت: «این خشکسالی عمومی بر جمعیت‌هایی که قبلا صدمه دیده بودند، بیشتر اثرگذار است و نقطه عطف دیگری برای یک فاجعه می‌باشد.» در این توییت آمده است: «اگر (زراعت) بدون توجه رها شود، ممکن است با مشکلات جدی روبه رو شود.»
افغانستان مدت‌ها شاهد خشکسالی‌های پی در پی بوده. اما در گزارش سال ۲۰۱۹، سازمان غذا و زراعت ملل متحد هشدار داده شده که تغییرات اقلیمی می‌تواند دوره‌های خشکسالی را بیشتر و شدیدتر کند. خشکسالی سال گذشته پس از آن رونما شد که افغانستان بدترین آن را در سال ۲۰۱۸ شاهد بود.
در کنار خشکسالی، به دلیل تسلط حکومت امارت اسلامی در ماه اگست و قطع کمک‌های بین المللی و هم چنان مسدود شدن میلیاردها دالر دارایی این کشور، اقتصاد افغانستان به بحران جدی رو به‌رو شده است.
سازمان خوراکه و زراعت ماه گذشته گفت ۱۸.۸ میلیون افغان نمی‌توانند غذای روزانه‌شان را به دست آورند و در آخر امسال این شمار به ۲۳ میلیون که ۶۶ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد، افزایش خواهد یافت.
قریه‌های کوچکی مانند کمر کلاغ که قبلا در سال ۲۰۱۸ از خشکسالی صدمه دیده، نمی‌توانند آب کافی برای زنده ماندن داشته باشند.
کمر کلاغ محل زندگی حدود ۱۵۰ خانواده در مجموعه‌ای از خانه‌های خشتی گلی در کوه‌های خارج از شهر غربی هرات است. منبع درآمد آنها حیواناتی مانند شتر و بز می‌باشد و همچنین معاش مردانی که در اسلام قلعه منطقه مرزی ایران کار می‌کنند.
بخش بزرگی از این منبع درآمد نیز خشکیده و منبع اصلی درآمد باشندگان این روستا فروش ریگ است.
در یکی از آخرین روزها عجب گل و دو پسر خردسالش از بستر دریا ریگ کندند و در بوری‌ها پر کردند. در یک روز کاری کامل آن ها معادل حدود ۲ دالر درآمد دارند.
عجب گل در حالی که دستش را بر صورتش می‌کشید گفت: «اینجا علف‌ها رشد می‌کردند. زمانی که شترها از میان علف‌ها راه می‌رفتند، شما تنها سر آن را می‌دیدید و آن ۲۰ سال پیش بود.»
او افزود: «اکنون نه علف وجود دارد و نه حیوانات. دوسال پیش چاه اصلی روستا خشک شد، بنابراین ساکنان قریه پول جمع کردند تا آن را عمیق‌تر بکنند. چاه برای مدتی آب داشت، اما به زودی دوباره آب کم شد. قریه‌نشینان برنامه استفاده از آب براساس نوبت را آغاز کردند؛ نیمی از آنها یک روز و نیمی دیگر روز دیگر باید از چاه آب بکشند.»
ولی جان گفت حتا اقدام هم کافی نیست. آب چاه تنها برای ده خانواده در روز کافی است.
ولی جان وقتی نتوانست بشکه‌هایش را پر کند، دو نواسه اش را به سوی یک منبع دیگر آب فرستاد. آنها کار را تبدیل به بازی کردند. برادر بزرگتر که ۹ سال داشت، کراچی را می‌راند در حالی که برادر کوچکترش بر بشکه‌های آب سوار شده بود و هردو می‌خندیدند.
آنها از تپه بالا رفتند و بعد به طرف پایین حدود ۳ کیلومتر آن‌طرف‌تر وارد بستر خشک دریای دیگر شدند. آنها در حالی که به طرف بستر دریا می‌دویدند، پسر بزرگتر که بوت‌هایش بسیار از اندازه پاهایش بزرگتر بودند به زمین خورد و کراچی به زمین افتاد. با این حال، آنها به پیش راندند و به حوض‌چه‌ای از آب ایستاده در بستر دریا که سطح آن را جلبک‌های سبزرنگ پوشانده بود رسیدند و بشکه‌ها را پر کردند.
زمانی که آنها دوباره به قریه رسیدند، پدر کلان‌شان آنها را دید. او لنگی اش را باز کرد و یک سر آن را به دور دسته پیشروی کراچی بست تا پسران را برای رساندن آب از آخرین بلندی کمک کند و به خانه برساند.
بیشتر بخوایند:
پاکستان برای عبور محمولۀ کمکی هند از این کشور شرط گذاشت
انس حقانی: ما به دنیا نیاز نداریم دنیا به ما نیاز دارد
شروط تازۀ حقوق بشر برای به رسمیت شناختن حاکمیت امارت اسلامی در افغانستان
افراد مسن و بسیار جوان تقریبا تنها مردان باقی مانده در این روستا هستند. اکثر مردان جوان قریه را برای یافتن کار در جاهای دیگر افغانستان، ایران، پاکستان یا ترکیه ترک کرده‌اند.
سمرگل مرد دیگر که حدود ۶۰ سال سن دارد گفت: «شما کس دیگری را در این اطراف یافته نمی‌توانید.» او افزود: «تنها زنان و کودکان در داخل خانه‌ها هستند.»
این در حالی است که در حال حاضر افغانستان با معضل کم‌آبی به سر می‌برد خصوصاً در روستاه‌ها، اما تا به حال حکومت در این رابطه هیچ اقدامی انجام نداده است.
