به گزارش وبسایت سلامت، محمدرضا قاسمی، داکتر ایرانی با بیان اینکه شوره سر واژۀ کلی است که ما به کار می بریم و علت‌های زیادی در بروز و تشدید آن دخیل است، افزود: شورۀ سر، ماحصلِ رشد یک میکروب طبیعی پوست به اسم مالاسزیا است که روی پوست سر رشد می‌کند و مواد اسیدی تولید می‌نماید که باعث ایجاد سرخی در پوست می‌گردد، چون این میکروب، چربی دوست است و پوست سر نیز پوست بسیار چرب می‌باشد، از این بیماری به اسم درماتیت سبورئیک یاد می‌شود. این بیماری بیشتر در پوست سر ابروها و داخل گوش را درگیر می‌کند و بیشتر در سن بلوغ خودش را نشان می‌دهد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم صحی ایران در ادامه افزود: شورۀ سر غیر از شورۀ چرب، شورۀ خشک نیز است که این‌ها می‌تواند در بیماری‌هایی که پوست سر را خشک می‌کنند همچون کم کاری تیرویید و تعریق بیشتر شود و یا در خانم‌هایی که حالت رنگی شدید و پوسته پوسته روی سرشان ایجاد می‌شود که آن شوره خشک است.
وی در ادامه بیان کرد: بسته به نوعِ حساسیت‌های افراد، ما شاهد شورۀ سر هستیم. آلرژی و حسایت می‌تواند ارثی باشد، پس در نتیجه می تواند شورۀ سر هم ارثی باشد؛ اما شورۀ سر از نوع چرب، معمولا پایه جنتیکی ندارد و چون میکروب طبیعی است ما نمی‌توانیم آن را ریشه کن کنیم. از این رو، در شوره‌های چرب، هدف ما، کنترول کردن و درمان آن است که راه‌های درمان شورۀ سر را داکتر متخصص تشخیص می‌دهد و فرد حتما باید به داکتر مراجعه کند.
قاسمی در ادامه تصریح کرد: در نوع شورۀ چرب ممکن است چربی ناحیه‌های مختلف سر متفاوت باشد و در نتیجه شدت شوره هم متفاوت است. کسی که جلوی سرش را دستکاری می‌کند، تحریک چربی‌ها را بیشتر می‌کند.
این متخصص پوست و مو در پایان اظهار داشت: درماتیت سبورئیک چرب، پوست را درگیر می‌کند، و داخل ابرو، خط خنده، شیار کنار بینی و… این موارد همه یک نوع از شورۀ چرب هستند که درمان آن‌ها یکی است.
