پس از محدودیت‌های آموزشی بر زنان و دختران در کشور، برخی از دختران که برای تحصیل به پاکستان رفته‌اند، حکایت دارند که در دانشگاه‌های این کشور نیز به آنان اجازۀ ادامۀ تحصیل داده نشده است.
رخسار، یک تن از دخترانی که بعد از محدودیت‌های تحصیلی در افغانستان به اسلام‌آباد رفته، مشغول کار در یک فروشگاه است، می‌گوید او می‌خواست در آینده یک فضانورد شود.
رخسار می‌افزاید: «می‌خواستم در آینده یک فضانورد شوم، اولین فضانورد زن در افغانستان، اما حیف که نشد، تمام آرزوهای‌مان از بین رفت.»
زهرا، یکی دیگر از دخترانی که از ادامۀ تحصیل باز مانده است و می‌خواست تحصیلاتش را در پاکستان ادامه دهد، اما در پاکستان نیز هیچ دانشگاهی به وی اجازۀ تحصیل نداده است.
زهرا حکایت می‌کند: «دلم می‌شود کُل اسنادهایم را بسوزانم، به درد من نمی‌خورد، دو سال است اینجا آمدیم بی سرنوشت، درس نیست، تحصیل نیست.»
با این حال، مسدود ماندن دروازه‌های دانشگاه‌ها و مکاتب به روی دختران، همواره با نگرانی‌های خانواده‌های‌شان همراه بوده است.
طالع محمد، پدر زهرا دربارۀ مسدود ماندن دروازه‌های آموزش و تحصیل به روی دختران می‌گوید: «برای من بسیار دردآورد است، منی که فرزندم درجه‌های عالی آموزشی را داشته و گرفته است، اما اکنون در حالتی قرار گرفتیم که امیدواریم به آرزوهای‌مان برسیم.»
این در حالی است بعد از حاکمیت حکومت سرپرست در افغانستان، دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران مسدود شده است و اجازۀ کار نیز از آن‌ها سلب شده است.
