آیا صلحی در کار خواهد بود؟
- نویسنده: سید نوید شجاعی
امریکا و طالبان در دهم ماه حوت سال 1398 پس از 18 ماه مذاکرات توافق‌نامه تاریخیِ را زیر عنوان «موافقت‌نامه آوردن صلح به افغانستان» امضا کردند.
قرار بود بر اساس توافق‌نامه مزبور در مذاکرات مستقیم پس از بحث تاریخ و چگونگی آتش‌بس دایمی نیز مشخص شود. اکنون که از این توافق‌نامه بیشتر از یک سال می‌گذرد، هیئت‌های مذاکراتی تا هنوز موفق به دایرکردن جلساتی در باره چگونگی و زمان آتش‌بس نشده‌اند. هرچند هیئت افغانستان بارها اعلام آماده‌گی کردند و از طالبان نیز خواستند که در باره آتش‌بس گفت‌وگو کنند اما طالبان تا هنوز از گفت‌وگوی مستقیم در این باره طفره رفته‌اند. طالبان در این مدت برعکس خواست مردم، حکومت افغانستان و جامعه جهانی نه تنها آتش‌بس را نپذیرفته‌اند بلکه حملات‌شان را شدت بیشتر هم داده‌اند.
جدیداً طالبان با حمله در مناطق شمال، شرق و جنوب افغانستان جنگ‌ها را شدت بیشتر داده‌اند و فکر می‌کنند که تا تکمیل‌شدن خروج نیروهای خارجی از افغانستان می‌توانند مناطق بیشتر افغانستان را در اختیار بگیرند. چنین نگرشی نشان می‌دهد که طالبان به صلح از طریق گفت‌وگو باور ندارند و فکر می‌کنند که پس خروج نیروهای خارجی می‌توانند افغانستان را در اختیار بگیرند.
این وضعیت در حالی است که اگر طالبان به مذاکرات باور می‌داشتند، جنگ‌ها شدت نمی‌دادند اما برعکس اکنون در 18 ولایت و بیش از 100 ولسوالی جنگ‌ها جریان دارد.
حفیظ منصور، عضو تیم مذاکره دولت افغانستان با اشاره به افزایش درگیری‌ها در این کشور اظهار داشت که طالبان با تاکید بر جنگ به دنبال ایجاد «نظام اسلامی» است که تعریف درستی از آن نیز ارائه نمی‌دهد.
«حفیظ منصور» اعلام کرد که این گروه با هیچ طرحی موافق نیست و هنوز هم بر ادامه جنگ در این کشور تمرکز دارد.
وی افزود که طالبان باور دارد که از مسیر جنگ به قدرت می‌رسد و می‌تواند «نظام اسلامی» ایجاد کند که البته تاکنون تعریف درستی از آن هنوز ارائه نکرده است.
عضو تیم مذاکره دولت افغانستان اظهارداشت که حکومت مشارکتی به نفع همه طرف‌ها در این کشور است و طالبان نیز باید بداند که افزایش جنگ و خشونت، این گروه را به اهدافش نمی‌رساند.
منصور پیش از این نیز بارها گفته بود که مذاکرات تیم‌های مذاکره دولت افغانستان و طالبان متوقف است و این گروه به پیروزی از مسیر جنگ می‌اندیشد.
اواخر هفته گذشته نیز شورای عالی مصالحه افغانستان در بیانیه‌ای اعلام کرد که طالبان تمایلی برای توافق با دولت کابل ندارد همچنین این گروه حاضر نیست درباره موارد اختلافی گفت‌وگو کند.
بر اساس این بیانیه، طالبان از میز مذاکره فرار می‌کند در حالی که برای مذاکرات صلح اجماع داخلی شکل گرفته است.
عبدالله عبدالله رئیس شورای عالی مصالحه در این بیانیه نیز تاکید کرده بود که با خروج نیروهای خارجی از افغانستان بهانه‌ای برای ادامه جنگ برای طالبان وجود ندارد.
